Περιπλανιέμαι στο Ρόδον Club μετά απο live των Ozric Tentacles, έχει έρθει η ώρα, το magic-bus πρέπει να κάνει μια στάση. Είναι Νοέμβρης του 2003 και βρίσκομαι μπροστά απο τον πάγκο με τα καλούδια. Το βλέμμα μου μένει σε ένα εξώφυλλο που λαμπιρίζει δίπλα στ' άλλα. Όχι, δεν ήτανε άλμπουμ της μπάντας αυτό. "Man, this is a trippy one. You've got to smoke & listen..", τα λόγια του Άγγλου roadie.Ανακαλύπτω τους Nodens Ictus αργά αν σκεφτείς οτι είναι side-project του Ed Wynne και του Joie Hinton από τα τέλη της δεκαετίας του '80. Ένα σχήμα που άνοιγε τις συναυλίες τους ενώ βρισκόντουσαν στο κατάστρωμα των πλοκαμιών. Άπειρα demo, bootlegs και άλλα "κακογραμμένα" ντοκουμέντα κυκλοφορούν ώσπου να μπεί στα σκαριά αυτή η ολοκληρωμένη κυκλοφορία.
Tαξιδεύω σε κόσμους "υγρούς" και "αιθέριους" κάθε φορά, κόσμους που η ανθρωπότητα δεν πίστεψε την υπαρξή τους. Οι Nodens Ictus αφαίθηκαν για να μας δόσουν μια ονειρική εικόνα και μια απάντηση..
Το Spacelines σου δίνει την αλήθεια στο χέρι. Οραματίζεσαι, ονειρεύεσαι, κολυμπάς και πετάς. Σκέφτεσαι, τραγουδάς, ελίσσεσαι και αγαπάς. Στο δρόμο, στο τρένο, στο μικρό σου δωμάτιο. Στα δύσκολα και τα εύκολα. Εκεί που υπάρχει φώς και χρώμα, εκεί που είναι νύχτα ακόμα. Το μυστήριο και η αγωνία ακτινοβολούν τα πεπραγμένα. Όσα 'γινήκαν, όσα θα 'γίνουν κι όσα ποτέ δεν έγιναν.
Ακούω τις θαυματουργές συνθέσεις 7 χρόνια τώρα και το μοτίβο δεν αλλάζει. Τί άλλο να ζητήσω απο ένα δίσκο που η τελευταία σκέψη για την ύπαρξή του είναι η απήχηση και το εμπορικό αντάλλαγμα;
Άν έπεφτε μετεωρίτης τα παλία τα χρόνια θα σου έλεγαν "είναι θαύμα του ουρανού, άλλος ένας οιωνός!". Τώρα θα μιλούσαν για ένα ακόμη "συμπαντικό φαινόμενο". Εγώ θα πώ οτι ο Άγγλος roadie, είχε δίκιο..
No comments:
Post a Comment